erotiCulture ερωτικός πολιτισμός
Η αγάπη κάνει την οικογένεια.
Αυτά είναι θέματα λυμένα σε άλλες χώρες.
Όχι όμως στην Ελλάδα.
Αλλά γι’ αυτό μπήκα στην πολιτική. Για να ταράξω λιμνάζοντα νερά, για να ξυπνήσω συνειδήσεις και όχι να τις χαϊδέψω στον ύπνο τους.
Με τη χθεσινή μου συνέντευξη άνοιξα μία μεγάλη συζήτηση με σκοπό την ορατότητα:
Να γίνει ορατή στους πάντες και σεβαστή από τους πάντες η επιθυμία δύο ανθρώπων που αγαπιούνται να αποκτήσουν παιδιά.
Είτε μέσω του θεσμού της τεκνοθεσίας, που πρέπει να εκσυγχρονιστεί και να ενισχυθεί στη χώρα μας, είτε μέσω της παρένθετης μητέρας.
Ο θεσμός της παρένθετης μητέρας είναι νομικά κατοχυρωμένος, όλα γίνονται βάσει δικαστικής απόφασης.
Η παρένθετη μητέρα πρέπει να σε επιλέξει, όχι να την επιλέξεις εσύ. Πρόκειται για μία σοβαρή διαδικασία με αυστηρούς κανόνες.
Και, κυρίως, πρόκειται για μία διαδικασία που αφορά τη μεγάλη εικόνα της κοινωνίας: τα ζευγάρια που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν, τις γυναίκες που θέλουν να έχουν μονογονεϊκή οικογένεια αλλά δεν μπορούν να κάνουν παιδί, και βέβαια και τα ομόφυλα ζευγάρια.
Γιατί είπα στη συνέντευξή μου «θέλουμε δύο αγόρια»;
Εξέφρασα μια ευχή.
Προτιμάω όμως, αλήθεια, συγκεκριμένο φύλο παιδιού;
Θα μιλήσω όπως πάντα, καθαρά:
Εδώ δεν είναι θέμα επιλογής. Είναι θέμα ευθύνης και ενσυναίσθησης.
Σε κάθε ζευγάρι -ετερόφυλο ή ομόφυλο- το ζητούμενο είναι να μπορέσεις να γίνεις καλός γονιός.
Υπάρχουν υπέροχα ζευγάρια μπαμπάδων που μεγαλώνουν υπέροχα κορίτσια.
Στην περίπτωση του δικού μας ζευγαριού, νιώθουμε δέος μπροστά σε κάτι τέτοιο.
Απέναντι σε μία κόρη, έχω ακόμα αναπάντητα ερωτήματα για το αν θα είμαι σε θέση να τη διαπαιδαγωγήσω σωστά, να ανταποκριθώ ως γονιός με επάρκεια στις ερωτήσεις της για την εφηβεία, την έμμηνο ρύση, τη γυναικεία σεξουαλικότητα – όλα όσα συνθέτουν τη μοναδικότητα της γυναικείας φύσης.
«Αυτά μαθαίνονται στην πορεία», θα πείτε. Όμως επιτρέψτε μου την εκ των προτέρων συναίσθηση της ευθύνης. Δεν είναι τίποτα εύκολο ή δεδομένο.
Ειλικρινά, καμία επιλογή λοιπόν μεταξύ κόρης και γιου.
Μόνο ενσυναίσθηση.
Γιατί το παιδί δεν είναι συνέχειά μας.
Ούτε εργαλείο μας.
Είναι ψυχή.
Που θέλει από τους δύο γονείς του θαύματα και όχι τραύματα.
Ίσως να είναι και για τον Τάιλερ και για μένα μια διδακτική στιγμή. Ανοίγουμε τη ζωή μας σε όλους σας, με ανοιχτή καρδιά και ταπεινοφροσύνη. Και μακάρι να ανοίξουν οι καρδιές όλων μας στον δρόμο προς την ισότητα.
*Και μία συμβουλή προς πολιτικούς αντιπάλους:
Μην προσπαθείτε να κρύψετε την ομοφοβία σας πίσω από ιερά ζητήματα που αφορούν στη ζωή.
Καταλαβαινόμαστε.
Όπως καταλαβαίνουν τον εμπαιγμό χιλιάδες ζευγάρια που άκουσαν τον Πρωθυπουργό να δεσμεύεται ότι θα προχωρήσει άμεσα στον γάμο για όλους και τώρα διστάζει να φέρει σχετικό νομοσχέδιο.
Οι κοινωνίες προχωρούν μπροστά από ανθρώπους που παίρνουν το ρίσκο, την ευθύνη της αλλαγής, ακόμη κι αν πρέπει να λιθοβοληθούν δημόσια.
Όχι από ανθρώπους που φοβούνται μη δυσαρεστήσουν το ΛΑ.Ο.Σ. του κόμματός τους.
Είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα και είμαι πολύ υπερήφανος για τον προοδευτικό κόσμο που τολμάει να είναι στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Θα είμαι μαζί του, στην πρώτη γραμμή.
